Dini Hikayeler,Resimler,Şiirler,Programlar... Bu Başlık Altında

Peki Öyle Olsun

Bir gün içkiye mübtelâ olan bâzı gençler, torbalarına içki şişeleri koyarak, kıra içki içmeye gidiyorlardı. Giderken, Hasan Sezâî'nin dergâhının önünden geçmeleri îcâbetti. Sezâî Efendi onları görerek;

"Evlâtlar, nereye gidiyorsunuz. Torbaların içindeki şişelerde ne var?" diye sordu.

Gençler, mûziplik olsun diye ve hâllerini gizlemek için gülerek;

"Efendi baba! Kıra gezmeye gidiyoruz. Şişelerimizde de şerbet var." dediler.

Hasan Sezâî tebessüm edip;

"Peki öyle olsun." buyurdu.

Gençler ayrılıp gittiler. Kıra vardıklarında sofralarını kurdular. Şişelerindeki içkiyi içmeye başladıklarında hepsi birden çok şaşırdı. Çünkü şişelerin içindeki içkilerin hepsi şerbet olmuştu. Sonra yolda Sezaî Efendi ile karşılaştıklarını ve konuşmalarını hatırladılar. Bu hâlin, o büyük zâtın bir kerâmeti olduğunu anlayıp, tövbe ettiler, artık bir daha içki içmediler.

Boşa Yorulmuş

Râbia-tül Adeviyye, bir gece, evinde geç vakitlere kadar namaz kılarken hasırın üzerinde uyuya kaldı. Bu arada evine bir hırsız girdi. Her tarafı aradı, çalacak bir şey bulamadı.

Giderken;

"Girmişken boş çıkmayayım" diyerek, Râbia hazretlerinin dışarıda giydiği örtüsünü aldı. Evden çıkarken yolunu şaşırdı, kapıyı bulamadı. Geri dönüp örtüyü aldığı yere bıraktı. Bu sefer rahatlıkla kapıyı buldu. Kapıyı bulunca tekrar geri dönüp, örtüyü aldı. Fakat yine kapıyı bulamadı. Bu hâl yedi defa tekrarlandı.

Yedinci defâ tekrar örtüyü eline alınca şöyle bir ses duydu:

"Ey kişi kendini yorma. O yıllardır kendini bize ısmarladı. Şeytanın ona yaklaşma gücü yok iken, hırsızın onun örtüsüne yaklaşması mümkün müdür? Git, yorulma, boşuna uğraşma. O uyuyorsa da dostu uyanıktır ve onu korumaktadır."

Bu hâdiseden korkup dışarı fırlayan hırsız, tövbe edip bu kötü huyundan vazgeçti.

İki Avuç Hurma
Ashâb-ı kiramdan, Beşir bin Sa'd'ın kızı ve Nûman bin Beşir'in kız kardeşi (r. anhüm) anlatıyor:

-Annem Amre bint-i Revâha (r.a.), beni çağırdı. Eteğime iki avuç hurma koyduktan sonra,

-Kızcağızım! Git de, baban ile dayın Abdullah bin Revâha'nın gıdâlarını kendilerine ver, dedi.

Giderken, Resûlüllah (s.a.v.)'a rastladım. Babamla dayımın nerede olduklarını sordum. O bana,

-Kızcağızım, beri gel, yanındaki nedir? diye sordu.

-Yâ Resûlellah, dedim, bu hurmadır. Annem bunu, yesinler diye, babam Beşir bin Sa'd ile dayım Abdullah bin Revâha'ya gönderdi.

Resûlüllah sallallâhü aleyhi vesellem,

-Getir onu, buyurdu.

Ben de onu, Resûlüllah'ın iki avucuna döktüm. Avuçlarını doldurmadı. Sonra, bir örtü getirilmesini emr etti. Örtü getirilip serildi. Hurmayı ona koyduktan sonra, örtünün üzerine yayıp dağıttı. Yanındakilere;

-Gıdâya, kumanyaya geliniz!' diyerek hendek halkına sesleniniz, buyurdu.

Hendek halkı toplanıp ondan yemeğe koyuldular. Hurmalar yendikçe artmış, örtünün etrafından dökülüp taşmıştı.

KABİRDE KONUŞAN GENÇ

Takva sahibi olmak, hayatın her döneminde güzel. Ama fırsatlar çağı gençlikte bir başka güzel. Güce, kuvvete, güzelliğe rağmen günahlardan sakınanların mükafatı ebedi mutluluk. Hayatın baharı şeytana satılmazsa, sonsuz bahar bir adım ötede.

Hz. Ömer'in (R.A.) halifeliği döneminde ibadet ehli, son derece takva sahibi bir genç vardı. Hz. Ömer'in hayret ve takdirle izlediği bu gencin kalbi, Allah ve Rasulü'nün (A.S) sevgisiyle doluydu. Vakit namazlarında cemaati kaçırmaz, namazdan çıkar çıkmaz evine döner ve ihtiyar babasının hizmetini görürdü.

Bu gencin evine giden yolu bir kadının kapısının önünden geçiyordu. Kadın her defasında gencin yoluna çıkarak çirkin tekliflerde bulunuyor, fakat genç, Allah korkusundan ona iltifat etmiyordu.

Yine bir gün yatsı namazını kıldıktan sonra evine giderken, kadın tekrar karşısına çıktı. Bu sefer bütün maharetini kullanarak genci kandırmayı başardı. Fakat genç, kadının ardı sıra eve girerken birden bire Allahu Tealâ Hazretleri'ni hatırladı ve korkuyla dilinden şu ayet döküldü:

'Takvaya erenler (var ya); onlara şeytandan herhangi bir vesvese iliştiği zaman (Allah'ın emir ve yasaklarını) hatırlayıp, hemen gerçeği görürler.' (A'raf/201)

Hemen ardından da bayılarak düştü. Kadın hizmetçisini çağırdı. Genci tutarak evinin önüne getirip koydular. Sonra da kapıyı çalarak babasına haber verdiler. Babası dışarı çıkınca, oğlunu baygın bir vaziyette kapının önünde buldu. Komşulardan bir kaçı genci tutup eve taşıdılar. Uzun bir müddet baygın kalan genç kendine gelince, babası:

- Evladım neyin var ne oldu? diye sordu. Oğlu:

- Bir şeyim yok. dedi. Babası:

- Allah aşkına söyle! deyince, oğlu başından geçenleri anlattı. Babası:

- Hangi ayeti okumuştun? diye sordu. Genç, ayeti okudu ve tekrar kendinden geçti. Bir de baktılar ki genç ruhunu teslim etmiş. Bunun üzerine genci yıkadılar ve gece vakti götürüp göz yaşlarıyla defnettiler. Sabah olunca olay Hz. Ömer'e bildirildi. Hz. Ömer, gencin babasına gelerek başsağlığı diledi ve:

- Bana niye haber vermedin? diye sordu. Gencin babası:

- Ey Mü'minlerin Emiri, vakit geceydi. dedi. Hz. Ömer:

- Bizi onun kabrine götürün. dedi. Hz. Ömer ve beraberindekiler gencin kabrine geldiler. Hz. Ömer (R.A):

- Ey filan kişi! Rabbin makamında durmaktan korkanlara iki cennet var. (Rahman/46) dedi. Kabirdeki genç konuşup:

- Ya Ömer! Rabbim Cennette bana onları iki defa verdi. diye cevap verdi.

Merhametsiz insan kalmadı demeyesiniz diye!

Hz. Ömer arkadaslariyla sohbet ederken, huzura üç
genç
girerler. Derler ki 'Ey halife, bu aramizdaki arkadas
bizim babamizi öldürdü. Ne gerekiyorsa lütfen yerine
getirin.' Bu söz üzerine Hz. Ömer suçlanan gence
dönerek :

Söyledikleri dogru mu diye sorar. Suçlanan genç der ki
evet dogru Bu söz üzerine Hz Ömer anlat bakalim nasil
oldu diye sorar. Bunun üzerine genç anlatmaya baslar,
der ki "Ben bulundugum kasabada hali vakti yerinde
olan bir insanim ailemle beraber gezmeye çiktik, kader
bizi arkadaslarin bulundugu yere getirdi. Afedersiniz
hayvanlarimin arasinda bir güzel atim var ki dönen bir
defa daha bakiyor, hayvana ne yaptiysam bu
arkadaslarin bahçesinden meyva koparmasina engel
olamadim, arkadaslarin babasi içerden hisimla çikti
atima bir tas atti atim oracikta öldü.

Nefsime bu durum agir geldi, ben de bir tas attim,
babasi öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaslar beni
yakaladi, durum bundan ibaret" dedi.

Bu söz üzerine Hz Ömer "Söyleyecek bir sey yok, bu
suçun cezasi idam.Madem suçunu da kabul ettin"
dedi.
Bu sözden sonra delikanli söz alarak
"Efendim bir özrüm var" diyerek konusmaya basladi "Ben
memleketinde zengin bir insanim, babam rahmetli
olmadan bana epey bir altin birakti.Gelirken kardesim
küçük oldugu için saklamak zorunda kaldim. ªimdi siz
bu cezayi infaz ederseniz yetimin hakkini zayi
ettiginiz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz,
bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardesime
teslim eder gelirim, bu üç gün içinde yerime birini
bulurum" der.

Hz. Ömer dayanamaz der ki "Bu topluluga yabanci
birisin senin yerine kim kalir ki?!"

Sözün burasinda genç adam ortama bir göz atar, der ki
"Bu zat benim yerime kalir." O zat Hz. Peygamber
Efendimizin (sav) en iyi arkadaslarindan daha yasarken
cennetle müjdelenen Amr Ibni As' dan baskasi degildir.
Hz.Ömer Amr'a dönerek "Ey Amr, delikanliyi duydun"
der. O yüce sahabi "Evet, ben kefilim" der ve genç
adam serbest birakilir.

Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten
bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz.
Ömer'e çikarak genç'in gelmeyecegi, dolayisiyla Amr
Ibni As'a verilecek idam yerine maktülün diyetini
vermeyi teklif ederler, fakat gençler razi olmaz ve
babamizin kani yerde kalsin istemiyoruz derler, Hz.
Ömer kendinden beklenen cevabi verir der ki :

"Bukefil babam olsa farketmez cezayi infaz ederim."
Hz Amr Ibni As ise tam bir teslimiyet içerisinde der
ki "Biz de sözümün arkasindayiz." Bu arada
kalabalikta bir dalgalanma olur ve insanlarin
arasindan genç görünür. Hz. Ömer gence dönerek derki
evladim gelmeme gibi önemli bir nedenin vardi neden
geldin?" Genç vakurla basini kaldirir ve (günümüz
insani için pek de önemli olmayan)

AHDE VEFASIZLIK ETTI demeyesiniz diye geldim der.

Hz.Ömer basini bu defa çevirir ve Amr Ibni As'a der ki
"Ey Amr, sen bu delikanliyi tanimiyorsun nasil oldu
onun yerine kefil oldun". Amr Ibni As Allah
kendisinden ebediyyen razi olsun vakurla kanimizi
donduracak bir cevap verir, "Bu kadar insanin
içerisinden beni seçti. INSANLIK ÖLDÜ dedirtmemek
için kabul ettim" der.

Sira gençlere gelir, derler ki "Biz budavadan
vazgeçiyoruz." Bu sözün üzerine Hz Ömer "Ne oldu,
biraz evvel babamizin kani yerde kalmasin diyordunuz
ne oldu da vazgeçiyorsunuz?"der.

GENÇLERIN CEVABI DA DEHSETLIDIR :

MERHAMETSIZ INSAN KALMADI DEMEYESINIZ DIYE ...

Değerli müminler,

20 Nisan 571 tarihine rastlayan Rebiu’l-evvel ayının 12′nci günü Pazartesi gecesi Peygamberimiz Efendimiz dünyayı şereflendirmişlerdir. 14 asır evvel böyle bir gecenin sabahında güneş ufuktan doğmadan insanlığın hayat ufkunda ilâhi bir nur doğmuş oluyordu. Şair ne güzel söylemiş:

“Envar ile kâinat doldu,

İşte bu gece sabah oldu.”

Teşekkürler Mahmut..

Rica Ederim Wink

ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM ALLAH RAZI OLSUN

vay adaşım

neyse saol