İftarı acele yapmak ve sahuru geciktirmek sünnettir. Pey*gamber aleyhisselâm bu iki sünneti yapmağa çok dikkat ederdi. Sahuru geciktirmek ve iftarı çabuk yapmak insanın aczini gös*terdiği için bu hususa dikkat etmelidir.
İftarı acele yapmak sünnet diye, saat geldi, güneş battı sanarak orucu bozmak doğru değildir. Çünkü belki saat yanlış*tır. Güneş batmamış olabilir. Bunun için ihtiyatlı davranmak lâzımdır. (Nur-ül-izah) kitabında, (Yıldızlar görününceye kadar orucunu açan iftarı acele etmiş olur). Ve İbni Âbidinde de (iftarda acele etmek, yıldızlar görünmeden önce iftar etmek demektir.) buyurulmaktadır. Akşam namazını da bu vakte kadar erken kılmak müstehaptır.
Güneşin battığı iyi anlaşılınca, önce hurma veya su, zeytin yahut tuz ile iftar edilir. Sonra camide cemaatle akşam namazı kılınır. Ramazan ayında akşam namazları, camilerde cemaatle kılınmayan yerlerde evde cemaatle kılınmalıdır. Bundan sonra akşam yemeği yenmelidir. Sofrada yemekleri yemek, bilhassa Ramazanda uzun süreceğinden, akşam namazının erken kılın*ması ve yemeğin acele etmiyerek rahat yenmesi için namazdan sonra yemek işinin halledilmesi daha münasip olur.
Sahuru geciktirmek sünnet diye güneş doğuncaya kadar uzatmak da orucun sıhhatine mânidir. Sabah namazının vakti girmeden 15-20 dakika kadar önce yemeği yemiş olmak sahuru geciktirmek demektir. Sabah namazının vakti girdikten sonra yemeğe devam etmek ise orucu ziyan 'etmek demektir.
Saate -ve takvime güvenilmediği zaman, müezzinlerin de saate göre bazen ezanı erken okuyabileceği düşüncesi ile, önce akşam namazını kılmalı, sonra iftar etmelidir. Böylece iftar yine, yıldızlar görünmeden önce olur. Ya'ni acele edilmiş olur ve oruç, bozulma tehlikesinden kurtulur. Akşam namazından önce ezan ve ikamet okumakla ve namaza hazırlanıp niyyet etmekle, biraz vakit geçeceği için namazın vaktinden önce kılınma tehlikesi azdır. Eğer namaz daha vakit girmeden kılın-mışsa tekrar kılmak da mümkündür. Fakat, oruç, namazdan önce bozulursa ziyan olmak tehlikesi vardır. Çünkü takvim, saat, kandil, top ve ezan yanlış olunca oruç kurtulmaz. Bu hususta şahit olduğum bir hâdiseyi anlatmakta faide vardır:
Birkaç sene önce, bir mecmuada iftarın acele edilmesi hak*kında yazdığım bir yazı üzerine samimi bir arkadaş, bu vesikalı mühim yazıma itiraz etti. Ramazan günüydü. Akşama az kal*mıştı. Yerebatan caddesinden geçerken minarenin ışıkları yandı. Arkadaş, cebinden bir hurma çıkararak orucunu açtı. Bir hurma da bana verdi. (Sen de namazdan sonra açarsın) dedi. Minareye tekrar baktık ki, ışıklar sönmüş. Arkadaş bir tuhaf oldu. Camiye gittik. Müezzin efendiye minarenin ışıklarının niçin yanıp söndüğünü sorduk. Caminin içindeki lâmbaları yakacağı yerde yanlışlıkla minarenin düğmesine basmış oldu*ğunu söyledi. Fakat arkadaşın orucu bozulmuş, zayi olmuştu. Hemen taşı gediğine koydum: (İslâm âlimlerinin vesikalı yazıla*rına inanmayıp minarenin ışığına güvenenin hâli budur.) dedim.
Dikkat Ediyordum Ama Daha da Dikkat Ediceğim.. 